Maj, z jego delikatnymi oznakami wiosny i głęboko zakorzenionymi tradycjami, zawsze był miesiącem, w którym szczególnie wspominamy postać Maryi. W tym wyjątkowym czasie, kiedy natura budzi się do życia, odprawiane są majówki oraz obchodzona jest rocznica objawień fatimskich. Warto zatrzymać się na chwilę przy jednym z najbardziej niezwykłych i emocjonujących interpretacji postaci Matki Bożej. Chodzi o interpretację, którą w swoim wierszu przedstawił irlandzki poeta William Butler Yeats, a której niezapomniany wymiar nadał inny wielki, współczesny Irlandczyk – Bono, lider zespołu U2.
Wiersz “Matka Boża” to głęboka i intensywna medytacja nad postacią Maryi, matki Jezusa, oraz nad ogromem odpowiedzialności i cierpienia, które niesie ze sobą jej rola. Irlandzki poeta Yeats w swoim charakterystycznym stylu zgłębia wewnętrzne uczucia i myśli Maryi, przedstawiając jej zarówno ludzkie, jak i niemal nadludzkie aspekty. Maryja zastanawia się nad tym, jakie konsekwencje dla świata i dla niej samej będzie miało noszenie i wychowywanie Syna Bożego.
Wiersz porusza tematykę poświęcenia, mistycznego połączenia i wyjątkowego przeznaczenia. Yeats używa bogatego języka i silnych obrazów, aby przekazać zarówno piękno, jak i ciężar boskiego macierzyństwa. Wiersz jest refleksją nad naturą boskości, ludzkiego cierpienia oraz nad tym, jakie miejsce w tym wszystkim zajmuje miłość i poświęcenie.
Maryja w tym wierszu wyraża swoje przemyślenia na temat tego, jakie skutki niesie za sobą fakt, że jest matką Boga, wyrażając zarówno podziw, jak i strach przed wielkością tego zadania. Jest to wiersz pełen emocji i głębokich refleksji na temat istoty życia, miłości i przeznaczenia.
Oto przekład fragmentu wiersza:
Mother Of God/Matka Boga
Trzykrotne przerażenie miłości;
Spadająca pochodnia
Przez pustkę ucha
Skrzydła trzepoczące po pokoju Przerażenie wszystkich przerażeń
Niebiosa w moim łonie
Czyż nie znalazłam zadowolenia wśród rzeczy, które zna każda zwyczajna kobieta:
Kąt kominka, spacer po ogrodzie Lub skalny zbiornik, gdzie ugniatamy ubrania i zbieramy wszelkie plotki
Co to za ciało, które okupiłam bólem?
Ta spadająca gwiazda, którą karmię piersią
Ta miłość, która zatrzymuje krew w moim sercu
Lub wywołuje nagłe dreszcze w moich kościach
I każe włosom stanąć dęba?
The threefold terror of love;
a fallen flare
Through the hollow of an ear
Wings beating about the room
The terror of all terrors that I bore
The Heavens in my womb.
Had I not found content among the shows Every common woman knows:
Chimney corner, garden walk
Or rocky cistern where we tread the clothes
And gather all the talk?
What is this flesh I purchased with my pains
This fallen star my milk sustains
This love that makes my heart’s blood stop
Or strikes a Sudden chill into my bones
And bids my hair stand up?
W swojej interpretacji, Bono recytuje w prosty, ale głęboki sposób, podkreślając dramatyczny aspekt tego wiersza oraz wskazując na mistyczną głębię ukrytą w tych słowach. Przenikają one do najgłębszych sfer duszy. I to jest piękne.
